เพลงโพธิรักขิโต

หนุ่มหนึ่งมีนามว่ารัก รักพงษ์
ได้บวชเป็นพระสงฆ์ธุดงควัตรงดงาม
เมื่อ ๗ พ.ย. ๒๕๑๓ ณ วัดอโศการาม
ฉายานามโพธิรักขิโตๆ
ก่อนบวชใครๆก็หาว่าบ้า
ทิ้งโลกมายา ทิ้งเงินตรา ทิ้งแฟนคนโก้
ใส่เสื้อคอกลม นุ่งขาสั้น โกนหัวเดินโชว์
ถือศีลกินเจเอโกธัมโม ดูผอมโซ ไม่น่าเลื่อมใส
เพิ่งบวชเป็นพระได้ไม่นาน
ท่านสมภารมานิมนต์ให้ขึ้นเทศน์ได้
ผู้ที่ได้ฟังเกิดซาบซึ้งตรึงใจ
ธรรมะท่านไม่เหมือนใคร ฟังจับใจเมื่อเทศนาๆ
เมื่อท่านกลายเป็นดาวดวงเด่น
ผู้ที่ไม่ได้บำเพ็ญคิดเขม่นอิจฉา
รวมหัวกันแซวบ้างกลั่นแกล้งต่างๆนานา
จึงเกิดวิกฤติศรัทธาต่อบรรดาญาติโยม
อยู่ไปทำให้เขาอึดอัดเหมือนวัดซ้อนวัด
ต้องตัดใจเพื่อความเหมาะสม
จึงกล่าวอำลาอุปัชาย์และญาติโยม
มุ่งสู่นครปฐมที่กำแพงแสน ดินแดนแห่งธรรม
สร้างหมู่ขึ้นใหม่ในแดนอโศก
ที่ทุ่งลูกนกอยู่เป็นสุขทุกเช้าค่ำ
พากเพียรบำเพ็ญย้ำเน้นเข้าหาแก่นธรรม
ไม่วายยังโดนยีย่ำถูกกระทำอีหรอบเดิมๆ
บีบคั้นกลั่นแกล้งไม่ยอมให้บวช
ไปบอกคู่สวดอุปัชฌาย์ไม่ให้ส่งเสริม
จะสอบนักธรรมก็ถูกห้ามอย่างเดิมๆ
นักบวชก็ไม่ให้มีเพิ่ม ชักเหิมเกริมเขามาควบคุมๆ
ปี ๑๘ ขณะที่จำพรรษา
มีคำสั่งฟ้าผ่าให้ย้ายมาที่หนองกระทุ่ม
ต้องหอบหิ้วกันทุลักทุเลเหมือนคนจนมุม
ที่โบสถ์วัดหนองกระทุ่ม หลังคาคุ้มฝนก็ไม่มีๆ
ถูกบีบถูกแกล้งสารพัด
ล้วนเป็นแบบฝึกหัดให้พระอโศกอย่างดี
เมื่อความอดทนของคนเรานั้นถึงที่
ถึงคราวฤกษ์งามยามดี พ่อท่านจึงมีแถลงการณ์ๆ
ประกาศไม่ขึ้นกับมหาเถระ
แยกตัวเป็นอิสระต่อหน้าพระสังฆาธิการ
ที่มาชุมนุม ประชุม ณ ที่แห่งนั้น
แถลงให้ทราบทั่วกัน ขอยืนยันตามธรรมวินัยๆ
จึงแยกมาตั้งร้านปาท่องโก๋
เป็นร้านโกโรโกโส ไม่ใหญ่โตเหมือนสงฆ์หมู่ใหญ่
ถ้าหากสูตรนี้คนกินเป็นพิษเป็นภัย
แน่นอนเราคงจะต้องเจ๋งไป อยู่ไม่ได้เป็นเรื่องธรรมดา
หลายปีเริ่มมีคนอุดหนุน
ร้านเริ่มอบอุ่นร่วมทุนกันอย่างแน่นหนา
ร้อนถึงร้านใหญ่เริ่มสนใจมองมา
แล้วเริ่มใส่ร้ายเราว่า ไอ้พวกนอกรีต ทำลายศาสนา
พวกคอมมิวนิสต์ ทำวิปริตจากธรรมวินัย
ไอ้พวกเทวทัต ศาสดามหาภัย
ข้อหาร้ายแรงยิ่งใหญ่ทั้งนั้น
ได้ฤกษ์ดีเมื่อปี ๓๒

ร้านใหญ่ชักลำพอง คิดจำจองพ่อท่าน
บีบบังคับให้พ่อสึกใน ๗ วัน
ดูเถิดพี่น้องทุกท่าน เขาทำกันได้อย่างไรๆ
จับตัวไปกักกันที่บางเขน
รวมทั้งพระเณรเขาประเคนข้อหาเข้าใส่
ว่าเป็นพระแปลกๆแอบแฝงธรรมวินัย
ให้สึกออกจากพระไป ตามกฎหมายของใครกันๆ
อุตส่าห์ทุ่มเทมาทั้งชีวิต
ด้วยดวงจิตปณิธานวิญญาณมุ่งมั่น
เหตุใดจึงมุ่งร้ายทำลายกัน
เราผิดเลวร้ายหรือนั่น
จึงต้องพึ่งศาล หวังความเป็นธรรมๆ

ต้องเทียวขึ้นศาลอยู่นานหลายปี
ที่สุดก็ต้องแพ้คดี
แต่แพ้คราวนี้เรานั้นไม่ตกต่ำ
แพ้แต่ชนะเพราะจิตใจยึดมั่นในธรรม
ไม่โศกกำสรวลครวญคร่ำ พ่อสอนย้ำต้องให้อภัยๆ
สิ้นสุดคดีเมื่อปี ๔๐ แต่อโศกกลับยิ่งสมบูรณ์
เรายิ่งเกื้อกูลพึ่งพากันได้
ช่วงที่ขึ้นศาลเหมือนเป็นการปรับปรุงภายใน
เพราะเราไม่ต้องออกไป ผู้ที่สนใจขวนขวายตามมาๆ
อโศกยุคนี้เริ่มมีสีสรร
เราต้องร่วมด้วยช่วยกันสร้างสรรความก้าวหน้า
สร้างเพื่อฟ้าดินให้อุ่นเอื้อเพื่อมวลประชา
จึงต้องเร่งรัดพัฒนา เพื่อชาติประชาชาวไทยๆ
ปีนี้ครบ ๓๐ ปีพ่อท่าน
ที่พ่อทำงานตรากตรำด้วยอุดมการณ์ยิ่งใหญ่
คือบุญนิยมให้คงอยู่คู่โลกคู่ไทย
ลูกยินดีก้าวตามไป เพื่อรับใช้มวลประชาๆ
กราบแทบเท้าพ่อท่านผู้ให้กำเนิด
พระผู้ประเสริฐกว่าใครทั่วในทิศา
ขอแทนคุณท่านด้วยการปฏิบัติบูชา
ตั้งจิตเอาไว้ชาติหน้า ขอเกิดมาเป็นลูกพ่อเอยๆ.