รายการสงครามสังคมธรรมะการเมือง

พ่อครูทำมานาน ก็อธิบายตั้งแต่ สงครามหยาบ รบรา ฆ่าฟันกันเลย แต่พ่อครู ไม่ได้ไปรบ แต่จำสิ่งที่ได้รู้มา และชี้ ให้เห็นจริง น้อมนำมาสู่ สงครามในชีวิต ที่เป็นสงครามแย่งชิง ลาภยศ สรรเสริญสุข แล้วเข้ามาสู่ สงคราม ในตัวเอง ที่พระพุทธเจ้า ท่านให้สู้กับ สัตว์ตัวร้าย พระพุทธเจ้า แบ่งเป็น สัตตาวาส ๙ คนไม่ศึกษา จะไม่รู้หรอกว่า มีอยู่ ในตัวเรา เรียกอีกภาษาธรรมะว่า “สัตว์โอปปาติกะ” เริ่มแต่สัตว์อบาย ที่ต่ำสุดชั่วสุด อยู่ในคนนี่แหละ เป็นสัตว์ เดรัจฉาน จริงๆไม่ใช่สมมุติ เรียกด้วยภาษาว่าสัตว์ สมมุติสัจจะ แต่มันคือ สัตว์ที่แท้จริง ในตัวเรา เราต้องศึกษา และกำจัด สัตว์ในจิตวิญญาณ ถ้ากำจัดได้ ก็เป็นอาริยบุคคล เป็นมนุษย์ อาริยกะ ไม่ใช่มนุษย์มิลักขะ

นี่คือ สัจจะ ผู้ใดสามารถ กำจัดสัตว์ออก จากใจเราได้ ก็เข้าถึง ปรมัตถสัจจะ ท้าทาย ให้มาพิสูจน์ได้ ขอให้เรียนอย่าง สัมมาทิฏฐิ เป็นอกาลิโก ไม่จำกัด ยุคสมัย พระพุทธเจ้า ตรัสว่า ตราบใด มีผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบอยู่ โลกไม่ว่างจาก พระอรหันต์ ท้าทาย ให้พิสูจน์ได้ พ่อครูท้าทาย... ใครจะมาพิสูจน์ ใครจะมาเป็นอรหันต์ ….

ช่วงนี้ ในสังคมไทย ที่เป็นจุดเล็กๆ ในโลกนี้ ยิ่งสวนลุมพินี ยิ่งเป็นจุดเล็กๆ ที่เราทำ เป็นปรากฏการณ์ มนุษย์ตาดี จึงจะรู้ มนุษย์ตาไม่ดี ไม่รู้หรอก เราจะอาศัยเวทีที่นี่ ประกาศธรรมะ พระพุทธเจ้าไปเรื่อย เราจะมีทั้งกาย-วจี-มโน และทำให้เป็นประจำ เรียกว่า อาชีพ ให้เกิดชีพ,ชีวะ,ชีวิต ธรรมะพระพุทธเจ้า ปฏิบัติทุกลมหายใจ เข้าออก เรียก อานาปานสติ คือมีสติ เมื่อยังไม่ตาย ก็มีลมหายใจเข้าออก ตราบที่เรา มีลมหายใจ ตราบนั้น เรายังไม่ตาย เมื่ออานาปาน ก็มีสติรู้ตัว ทั่วพร้อม ก็มีสติปัฏฐาน อานาปานสติ ไม่แยกจาก มหาสติปัฏฐาน ในอานาฯ ก็มีมหาสติฯ ในมหาสติฯ ก็มีอานาฯ แต่คนเอาแต่ ภพข้างใน ทิ้งข้างนอกหมด นั่งหลับตา ไม่รับรู้ข้างนอกเลย แต่ถ้าเรารู้ทำ อย่างรู้ๆ ก็สามารถ นั่งหลับตา ให้เป็นประโยชน์ได้ ๓ อย่าง ที่จริงมี ๔ ​อย่าง แต่อย่างที่สี่ คือ ปาฏิหาริย์แบบ อิทธิปาฏิหาริย์ พระพุทธเจ้าท่าน เบื่อหน่าย ระอา เกลียดชัง
แต่ท่านสรรเสริญ อนุสาสนีปาฏิหาริย์ คือคำสอน ที่ให้คนบรรลุธรรมได้ เช่น ไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ลักทรัพย์... ไม่ผิดศีล เป็นต้น กายก็ไม่ผิดไม่ฆ่า วาจาก็ไม่สั่งฆ่า ไม่พูดฆ่า และ ที่สำคัญคือ ใจต้องไม่ฆ่าด้วย จิตมีเมตตาได้ นี่คือปาฏิหาริย์ ที่ยิ่งใหญ่ ประเสริฐกว่า อิทธิปาฏิหาริย์

ยุคนี้เป็นยุคที่ คำสอนพระพุทธเจ้า ยากและเพี้ยนไปมาก ไม่เหลือเชื้อ พุทธเลย ในส่วนใหญ่ ของกระแสหลักเลย พ่อครูนำมาทำนี่ ก็เกือบจะไม่เหลือเชื้อเลย และ มีคนก็หาว่า อวดเก่ง ไม่ได้เรียน จากสำนักไหน แต่เรามาจากไหน?

พ่อครูก็เคยเปิดเผยว่า เอามาจาก ที่ได้ศึกษามา แต่ละชาติๆ ส่วนคนที่ไม่เชื่อ ชาติหน้า ชาตินี้ เขาฟังก็หัวร่อ หยามหยัน ว่าไม่มีข้อพิสูจนฺ์ แต่มันพิสูจน์ได้ ตรงที่ว่า ความเป็นจริง ที่เราให้นำมาทำนี่ ทำได้ไหม เช่น ลดกิเลส โลภโกรธหลง ตามลำดับ ทำได้ไหม มีวิธีปฏิบัติ ทั้งสมถะ และวิปัสสนาวิธี ทำได้ไหม ก็ทำได้ เป็นบุคคล ก็เกิดปรากฏ เป็นพฤติภาพ ในสังคม ตั้งแต่ ๑คน ถึง ๑๐๐ ถึง ๑๐๐๐ คน ก็มีพฤติภาพ เป็นองค์รวม เช่นอโศกนี่ (ไม่ได้คุยอวดโอ่นะ) ไม่ได้มีจิตอวดอ้าง แต่เปิดเผยความจริง ยินดีให้มา พิสูจน์ได้ ว่าจริงหรือเท็จ

เมื่อเราสามารถทำได้ เราจึงสามารถสร้างสรร เสียสละได้ คนเรา เมื่อลดโลภ ลดเห็นแก่ตัว เอาเปรียบน้อย ก็สร้างสรรมาก แจกจ่ายเจือจาน เราทำอย่าง ไม่เสแสร้ง คนที่รู้ว่า เสแสร้งอยู่ ก็ให้ทำไป แต่ให้ศึกษา อย่างมีปัญญาญาณว่า ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ มันไม่มี ตัวตนหรอก กิเลสพวกนี้ เป็นแค่อาคันตุกะ มาแฝงอยู่ เราสามารถทำ ให้มันออก จากตัวเรา สามารถทำได้จริง พิสูจน์ได้ เมื่อทำได้ ผลก็เกิด และมาสู่คนอื่นต่อ เราทำได้ ของเรา เราก็อาศัย พึ่งตนรอด อัตตา หิ อัตตโน นาโถ อาศัยเพียร สร้างสรรสุจริต และ ลดความเสพ ความสะสม ก็มีแรงให้แก่ตัว น้อยลง สิ่งที่เป็นกิเลสเฟ้อ ก็น้อยลง แต่พลังงาน ความขยันไม่ลด ทรัพย์ของคน ที่จริงคือ ความขยันและสมรรถภาพ เป็นทรัยพ์ที่ กินใช้ไม่หมด เราก็จะสร้างสรรทำ เราก็มีเหลือ เผื่อแผ่คนอื่น ยิ่งเราเกิด กลุ่มหมู่ พึ่งพากัน คนแต่ละคนเหลือ ก็เอามาร่วมกัน มากินใช้ส่วนกลาง และมีเหลือ แจกจ่าย แก่คนอื่น โดยไม่ไป รีดไถคนอื่น แต่ชักเลือดเนื้อของเราทำ นี่แหละ

โอกาสนี้ ก็จะทำสิ่งหนึ่ง ไม่ได้ทำเพื่ออวดอ้าง แต่ทำเพื่อพิสูจน์ สัจจธรรม พระพุทธเจ้า และทำเพื่อให้รู้ว่า ไม่มีอะไรซ่อนแฝง ไม่มี Hidden agenta เป็นของบริสุทธิ์ ในยุคที่เดือดร้อน ต้องการ การช่วยเหลือ เจือจาน คนที่ทุจริต ก็หยาบกร้านมาก เราบอกว่า อย่าทำเลยไม่ดีเขาก็ไม่ฟัง ไม่เป็นไร บาปใคร บุญมัน แต่เราจะทำสิ่งดี เราก็เลย คิดกันว่า จะจัดตลาดอาริยะ วันที่ ๑๒ ส.ค. เราก็ถือเป็นเรื่องแก้ขัด เพราะคน มีภาวะ ทุกข์ถม บีบคั้น เราเลยคิดว่า จะจัดตลาดอาริยะ เดือนละสองครั้ง เอาวันอาทิตย์ ต้นเดือน กับกลางเดือน ก็พยายามคุยกันดูว่า จะทำได้ไหม ขออภัย ที่ต้องบอกว่า เราไม่รับ เงินบริจาค จากภายนอกนะ ไม่ใช่ว่าเรารังเกียจ เราไม่รับเงิน คนข้างนอก มาทำ ตลาดอาริยะ มีงบทำโดยเฉพาะ ส่วนงานชุมนุมนี้ นั้นรับบริจาค สำหรับ ส่วนกลางมีอยู่ มีการรายงาน ค่าใช้จ่ายอยู่ เป็นเรื่องของ การชุมนุม แต่เรื่อง ตลาดอาริยะ จะใช้เงิน ของอโศกเรา ใครจะมาทำด้วย ก็ต้องมาเป็นสมาชิกอโศก จึงจะได้ เราจะเริ่มต้น ในวันที่ ๑ ก.ย. ๕๖ เป็นครั้งที่ ๒ และก็ครึ่งเดือนต่อไป เป็นครั้งที่ ๓ ไม่ได้มาทำอวดอ้าง แต่ทำเพื่อ ฝึกหัดตนเอง ได้พิสูจน์สัจธรรม พระพุทธเจ้า และได้ผลพลอยได้ ได้ช่วยเหลือคนอื่น

ต่อไปเข้าสู่ภาคบรรยายเรื่องการเมือง

เมื่อวาน พ่อครูได้บรรยายเรื่อง ประชาธิปไตย ๘ ลำดับขั้น และก็มี ศ.ดร.ปราโมท นาครทรรพ ได้สรุปเพิ่มเติม มาให้อีก

กราบนมัสการ และขอประทานโทษ เพิ่งกลับมา ถึงบ้าน เมื่อสักครู่ เชื่อมั่นว่า พ่อครู นำไปสอดใส่ และปรับเปลี่ยนได้ ตามสบาย เพราะพ่อครู ท่านได้เรียบเรียงไว้เข้ากับ landscape การเมืองไทย เรื่องประชาธิปไตยนี้ อธิบายตามหลัก และวิถีพุทธ ที่แท้จริง ได้ทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องระบบ หรือระบอบ การปกครอง และกฎหมาย อันหลังนี้ ถึงแม้จะคล้ายศีล และวินัย แต่มนุษย์ ก็หลากหลาย และตัณหา ทำให้กดขี่ ข่มเหงกันเอง และทำลายผู้อื่น ไม่มีที่สิ้นสุด จึงควบคุม ด้วยศีลห้า ศีลแปดไม่พอ ความจริง ศีลห้า ศีลแปด ในตัวนั้นพอ ถ้าคนถือได้จริงๆ ทั้งหมด ก็แทบจะไม่ต้อง มีกฎหมาย หรือการปกครอง

อำนาจในระบอบประชาธิปไตยอันมีประมหากษัตริย์ ทรงเป็นประมุข ๘ ลำดับขั้น
อำนาจลำดับที่ ๑ คือ อำนาจของประชาชน ออกมาประท้วงยืนยันคะแนนเสียง ๑ คน ๑ เสียง
อำนาจลำดับที่ ๒ คือ พระมหากษัตริย์ ผู้เป็นรัฐาธิปัตย์ตาม Supreme law (อำนาจ ลำดับที่ ๑ ร่วมกับอำนาจ ลำดับที่ ๒ เป็น ราชประชาสมาสัย) อันนี้สำคัญ เพราะมี นิติราช ประเพณี แต่โบราณ และขนบธรรมเนียมประเพณี ของราษฎร ที่กลมกลืนกัน บังเอิญ ขณะราษฎร์ ขัดกับพระมหากษัตริย์ ไม่เป็นราชประชาสมาสัย จึงดำเนินการ เป็นประชาธิปไตย ไม่สำเร็จ
อำนาจลำดับที่ ๓ คือ พระมหากษัตริย์ใช้อำนาจนั้น ผ่าน ๓ สถาบัน คือ สถาบัน
 นิติบัญญัติ (รัฐสภา) บริหาร (ครม.) และตุลาการ (ศาล) อันนี้เป็นลัทธิ ตะวันตก ซึ่งถือว่า อำนาจแต่ละอำนาจ ต้องแยกกัน และถ่วงกัน ของไทย ปนเปกันหมด สักแต่อ้าง กษัตริย์ แต่อำนาจกษัตริย์ ตามทฤษฎี และประเพณี ประชาธิปไตยตะวันตก รัฐบาล และกฎหมาย กลับลิดรอน อำนาจกษัตริย์ไปเสีย อย่างชิ้นเชิง
อำนาจลำดับที่ ๔ คือ ประชาชนไปใช้สิทธิ์เลือกตั้ง ตามกฎหมาย ในประเทศ ประชาธิปไตย ส่วนใหญ่ ไม่บังคับ แต่ส่วนน้อยก็มีบังคับ ให้ไปเลือกตั้ง
อำนาจลำดับที่ ๕ คือ สมาชิกสภาผู้แทนราษฏร (สส.) ในประเทศประชาธิปไตย ต้องไม่บังคับ สังกัดพรรค
อำนาจลำดับที่ ๖ คือ นายกรัฐมนตรี ที่ได้รับการเลือกจาก สส. ในประเทศประชาธิปไตย ไม่มีประเทศใด กำหนด ส่วนใหญ่ ก็อนุโลมกัน โดยเฉพาะประชาธิปไตย ที่มีระบบพรรค เข้มแข็ง ถึงกระนั้น กษัตริย์อังกฤษ คือราชินี อลิซาเบธ ก็เลือกคนนอก คือเซอร์ดักกลาส ฮูม มาเป็นนายกฯ เมื่อปี 1965
อำนาจลำดับที่ ๗ คือ คณะรัฐมนตรี ที่นายกฯเป็นผู้เลือกมาทำงาน ในประเทศ ประชาธิปไตย พรรคกำหนดตัว มาให้นายกเลือก ตั้งแต่ยังไม่เลือกตั้ง คือผู้นำนโยบาย สำคัญต่างๆ ที่แข่งขันกันขึ้นมาในพรรค ไม่ต้องเอาว่า คนนั้นคนนี้ เพราะส่วนใหญ่ เป็นไปตามสูตร ข้อยกเว้นมี แต่มีน้อย
อำนาจลำดับที่ ๘ คือ ข้าราชการ ที่ต้องเป็นกลไกที่เป็นกลาง และมีความสามารถ ในการนำ นโยบายการเมือง มารับใช้ราษฎร มิใช่หากินกับราษฎร และเอาราษฎร ไปรับใช้ หรือเป็นเบี้ยล่าง การเมือง

อธิบายอย่างนี้ดีครับ ไม่ขัดกับกรอบหลัก และเรียงลำดับตามสัมผัส หรือ ประสบการณ์ การเมืองไทย ซึ่งมีการคดเคี้ยวบูดเบี้ยว ในแต่ละข้อ ละตอน หรือละองค์ประกอบ ทำให้ได้แต่ สัญลักษณ์ ไม่ได้ตัวประชาธิปไตย ที่แท้จริง หรือได้แบบแข็งบ้าง อ่อนบ้าง หรือบางที ก็เข้ารกเข้าพง ไปเป็นอนาธิปไตย หรือเผด็จการ สุดโต่งไปเลยก็มี

ผมว่า จะแยกเป็น แปดขั้นหรือข้อ หรือลำดับ อย่างนี้ก็ดี ดังที่กล่าวมาแล้ว เพราะคนไทย มองเห็นภาพพจน์ เข้าใจง่าย แต่ควรอธิบายเสียด้วยว่า นี่ไม่ใช่กฎตายตัว แต่คนไทย ส่วนใหญ่ รวมทั้งนักวิชาการ มักจะไม่เข้าใจว่า ประชาธิปไตย มีไตรลักษณะ ขาดอันหนึ่ง อันใด ความเป็นประชาธิปไตย ก็น้อยลง ไตรลักษณะนี้ประกอบด้วย

1. วิถีชีวิตที่เป็นประชาธิปไตย ใช้วิถีพุทธอธิบายได้เกือบ ร้อยเปอร์เซ็นต์ (พ่อครูว่า ไม่ใช่เกือบร้อย แต่เป็นร้อยเปอร์เซ็นต์เลย)
2. ความเชื่อหรืออุดมการณ์ ที่เป็นประชาธิปไตย ใช้หลักพุทธ อธิบายได้เกือบ ร้อยเปอร์เซ็นต์ (พ่อครูว่า ได้ร้อยเปอร์เซ็นต์เลย และการอยู่อย่างพวกเรา จะมีเรื่อง ๑.ศีลสามัญตา ๒.ทิฏฐิสามัญตา ให้ปฏิบัติตามพระพุทธเจ้า ให้ได้ ๑๐๐ % ไม่ต้องเกิน ของท่านเลย)
3. ระบบการปกครอง ที่เป็นประชาธิปไตย ในภาคปฏิบัติ ระบบหรือลักษณะที่ 3 นี้จะต้องไม่ขัด และเอื้ออำนวย ให้ข้อ 1 และ 2 มีข้อ 1 และ 2 แล้ว ข้อ 3 ไม่มี ก็ยังไม่เป็นไร มีข้อ 3 ที่กด ขัดและทำลายข้อ 1 และข้อ 2 อย่างนั้น ถึงจะมีเลือกตั้งกี่หน มีรัฐธรรมนูญ กี่ฉบับ ก็ไม่เป็นประชาธิปไตย

ผมขอเพิ่มเติมเล็กน้อยว่า วิถีพุทธและลักษณะ สังคมไทยแต่โบราณ มีราชประชาสมาสัย อยู่แล้ว และเป็นประชาธิปไตย มากอยู่แล้ว แต่การแย่งชิง อำนาจการเมือง ทั้งภายใน ประเทศ ในค่ายของการเมืองโลก และระหว่าง ลัทธิต่างๆ ได้เข้ามาทำลาย ต้นทุน ประชาธิปไตยเดิม ซึ่งใกล้เคียงธรรมาธิปไตย โดยมุ่งสร้าง และมุ่งเน้นแต่อำนาจรัฐ และ การต่อสู้กัน เพื่ออำนาจรัฐ โดยิอาวุธและเงิน มีอำนาจเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ วิถีชีวิต ประชาธิปไตย และอุดมการณ์ หรือความเชื่อประชาธิปไตย ก็หดหาย และถูกบั่นทอน ไปเรื่อยๆ

ขณะนี้ก็สิ้นคิดสิ้นหวัง กันเกือบจะหมดแล้ว ต้องหยุดคิด และถือปัจจัย ปัจจุบันเป็นหลัก ต้องกลับไปหา ราชประชาสมาสัย และตั้งต้นกันใหม่ คือการฟื้นฟู ความเป็นพุทธ และ ความเป็นคนไทย นำสิ่งนั้นมาเป็นฐาน วางผังประชาธิปไตยใหม่ ให้มีหลักหรือแก่น เข้ากับสากลได้ แต่แถมความเป็นพุทธ กับเป็นไทย รวมทั้ง ทศพิธราชธรรม และ ปราชญ์กษัตริย์ ซึ่งของเราเคยมี และเหนือตะวันตก

พ่อครูว่าต่อ....
ประชาธิปไตย ที่ยิ่งใหญ่แท้จริง คือผู้ลดได้ทั้งโลกาธิปไตย (คือ โลกมาครอบงำเรา) และ อัตตาธิปไตย (คือเราจะไป ครอบงำโลก) ได้หมดนั่นแหละ คือธรรมาธิปไตย เป็นประชาธิปไตย ที่แท้จริง

มี sms มาว่า สันติอโศกจะปกครองประเทศไทยหรือเปล่า มหาเถรสมาคมจัดการด่วน  ใส่จีวรก็ไม่เป็นสีเหลือง?...

พ่อครูตอบว่า ปกครองโดยไม่ปกครอง....คือไม่ขอปกครองใคร แต่ให้เขาปกครอง ตนเอง ให้รอด แล้วช่วยคนอื่นต่อ เถรสมาคม มีผู้มีปัญญา มีพลัง ๔ เป็นปัญญา ที่รู้จักโลก รู้จักธรรม ผู้มีปัญญาจะรู้ว่า พ่อครูทำสิ่งที่เป็น ธรรมวาที หรือ อธรรมวาที พ่อครู ไม่มีปัญหาเลยนะ นี่คือสัจจะ พ่อครูโดนมาแล้ว พ่อครูก็ยอม ไม่มีปัญหา แพ้ก็แพ้ ชะตาทราม ดวงใจทรงความมั่นคง ส่วนผ้าห่ม ก็ไม่ใช้สีเหลืองด้วย ก็ถูก ไม่ได้ใช้สีเหลือง เพราะสีเหลือง เป็นสีที่ พระพุทธเจ้า ต้องห้ามใช้ ไปตรวจใน พระไตรปิฎก ล.๑๕ ข.๑๖๙ ห้ามไว้มี สีแสด คราม เหลือง แดง บานเย็น ชมพู ดำ เราก็ไม่ใช้ สีที่พระพุทธเจ้าห้าม ส่วนท่าน เหลืองอย่างพราวตา ไปเดินเหยียบดอกไม้ นี่แหละ สีเหลืองอย่างแท้เลย เราไม่ใช่คณะนั้น แน่เลย ไม่ได้โกรธเคืองชิงชัง แต่เอาสัจจะมาตอบ

นี่คือรางวัล คือสิ่งประเสริฐที่ อ.ปราโมท ได้รับรองเสนอแนะมา ก็ขอขอบคุณ อย่างยิ่ง
พ่อครู ก็จะขออธิบายซ้ำว่า...อธิปไตย ๘ ระดับ มีอย่างไร

อำนาจในระบอบประชาธิปไตย อันมีประมหากษัตริย์ ทรงเป็นประมุข ๘ ลำดับขั้น

อำนาจ ลำดับที่ ๑ คือ อำนาจของประชาชน ออกมาประท้วงยืนยัน คะแนนเสียง ๑ คน ๑ เสียง เด็กเกิดมา ก็ถือว่า มีหนึ่งเสียง อุแว้ออกมา พ่อแม่อุ้มมาเลย ก็นับหนึ่งเสียงเลย เรามาแสดงอำนาจ ประชาธิปไตย อย่างสงบ ตามนิติรัฐ นิติธรรม เราไม่ละเมิด เราแสดง อย่างตามสิทธิ​ มีหลักฐานความจริง ก็ออกมาแสดงได้ ใครเข้าใจแล้ว ก็ออกมาสิ เราต้องการ ให้คนนี้เลิกทำ หรือออกจากตำแหน่ง ก็ออกมา ถ้าคนเห็นด้วย ออกมากัน มากเลย ถ้าออกมาสัก ล้านเสียง เป็นขวัญตาสักหน่อย ไม่ตะกละเอา ๑๕ ล้านเสียงหรอก เราแค่ ๑ ล้านคน จะมีพลังนิวเคลียร์ ทางจิตวิญญาณ ไม่ต้องมาทำอะไร มาสงบ แล้วแสดง ความเห็นนะ เช่น ไม่ต้องการให้กู้เงิน สองล้านล้าน ก็ออกมากันเลย แล้วอยากจะดูว่า คุณนางสาวนายกปู จะว่าอย่างไร เมืองไทยเรา ยังไม่มีปรากฎการณ์ ที่ออกมาอย่าง สันติ อหิงสา ซื่อสัตย์ บริสุทธิ​์ คมลึก แม่นประเด็น เราใช้สูตร ดูไป คือ Go on and See out
อำนาจลำดับที่ ๒ คือ พระมหากษัตริย์ ผู้เป็นรัฐาธิปัตย์ตาม Supreme law คือเป็น กฎหมาย ที่เหนือกว่า กฎหมายกำมะลอ (คำนี้เพี้ยนมาจากคำว่า common law)
(อำนาจ ลำดับที่ ๑ ร่วมกับอำนาจลำดับที่ ๒ เป็น ราชประชาสมาสัย)
อำนาจลำดับที่ ๓ คือ พระมหากษัตริย์ ใช้อำนาจนั้น ผ่าน ๓ สถาบันคือ สถาบัน
นิติบัญญัติ (รัฐสภา) บริหาร(ครม.) และตุลาการ(ศาล) ทุกวันนี้ สภาก็เละเทะ บริหาร ก็เละเทะ มีแต่ศาลก็กำลัง ถูกเลื่อยขา ถ้าไทยเราไม่มี อำนาจศาลที่ดีประเทศก็เละ ยิ่งกว่า คนท้องเสียอีก
อำนาจลำดับที่ ๔ คือ ประชาชน ไปใช้สิทธิ์เลือกตั้ง ตามกฎหมาย จะเลือกใคร ต้องเลือกให้ดี ด้วยปัญญาของตน เพราะเขาไปทำงาน มีผลกระทบต่อชาติ แม้อบต. อบจ. ก็ต้องเลือกให้ดี
อำนาจลำดับที่ ๕ คือ สมาชิกสภาผู้แทนราษฏร (สส.) เป็นแค่ตัวแทน ไม่ใช่เจ้าของ อำนาจ รู้จักเจ้าของอำนาจซะบ้าง
อำนาจลำดับที่ ๖ คือ นายกรัฐมนตรี ที่ได้รับการเลือกจาก สส.
อำนาจลำดับที่ ๗ คือ คณะรัฐมนตรี ที่นายกฯเป็นผู้เลือกมาทำงาน ที่จริงเขาให้ไปดูแล ข้าราชการอีกที แต่ไปเบ่งขี้แตก ข้าราชการเลยต้อง ทำงานรองรับ รมต. ดังนั้นครม. จึงต้องรู้ ขอบเขต ที่ตนต้องไปทำงาน กับประชาชน หรือข้าราชการ จะไปทำงานกับ ปปช. ต้องมีสัจธรรม ต้องทำงาน แคร์ประชาชนบ้าง
อำนาจลำดับที่ ๘ คือ ข้าราชการ จริงๆแล้ว ประเทศไทยนี่ อธิบายคำว่า ราชการ เป็นการทำงาน รับใช้พระราชา ทำงานรับใช้ประชาชน แทนพระองค์ แต่ไม่ได้รับใช้ กลับกลาย มาเป็นนายประชาชน นี่มันกบฎ กลับกันเลย แต่ไม่ได้พูด อย่างโกรธเคือง ชิงชังนะ เป็นการบอกสัจธรรม ไม่ได้ลงโทษย่ำยี แต่ถือเป็นการอธิบาย ความจริง แบบ ยาวให้เป็น เย็นเรื่อยไป ไขความจริงออกมา ให้มากๆ หมดๆ ข้าราชการคือคนที่ทำงาน รับใช้ประชาชน อยู่ตลอด เป็นพื้นฐานเลย

ประชาชน ที่จะมีอำนาจในตน จะต้องไม่ตกภายใต้อำนาจ โลภโกรธหลง ถ้ามีมาก เราก็ตก ภายใต้โลกธรรม อยากได้ ลาภ ยศ สรรเสริญ โลกียสุข อยากได้อะไร มาบำเรอ อัตตาเรา คือใจอยากได้อะไร ก็เอามาให้สมใจ แล้วนึกว่าสุข ใครจะเปลือง จะผลาญ อย่างไร ลำบากอย่างไร ก็ไม่สนใจ คนนี้เห็นแก่ตัว

สุขนั้นอัลลิกะ คือหลอกเรา ให้มาบำเรอทวาร ๖ คือรูป รส กลิ่นเสียงสัมผัส และอัตตา คือนอกเหนือจาก ทวาร ๕ แล้ว เป็นรูปธรรม หรือนามธรรม ที่ปั้นมา ให้บำเรอตนในจิต ก็เป็นสิ่งไม่จริง เป็นอัลลิกะ ทั้งสิ้น

พระพุทธเจ้าสอน ให้รู้จักรสอร่อยทางกาม ให้รู้ว่าเป็นรสปรุงแต่ง พอเสพสัมผัส หมดสัมผัสแล้ว ก็ไม่มีความจริง รสสุขหายแล้ว แต่เราก็จดจำเอาไว้ ในสัญญา คนหลงติด สัญญาเป็นเรา เราเป็นสัญญา ไม่หมดอุปาทานในสัญญา คือ สัญญูปาทานักขันโธ ยังไม่หมด ความติดยึดว่า เราเป็นสัญญา สัญญาเป็นเรา เสพติดในสัญญานั้น

ธรรมะพระพุทธเจ้านี้ เดาไม่ได้ เพราะละเอียดลึกซึ้งเกินไป ที่จะเดา
๑.คัมภีรา (ลึกซึ้ง)
๒.ทุททัสสา (เห็นตามได้ยาก)
๓.ทุรนุโพธา (บรรลุรู้ตามได้ยาก)
๔.สันตา (สงบระงับอย่างสงบพิเศษ แม้จะวุ่นอยู่) .
๕. ปณีตา (สุขุมประณีตไปตามลำดับ ไม่ข้ามขั้น)
๖. อตักกาวจรา (คาดคะเนด้นเดามิได้)
๗. นิปุณา (ละเอียดลึกถึงขั้นนิพพาน)
๘. ปัณฑิตเวทนียา (รู้แจ้งได้เฉพาะผู้เป็นบัณฑิต บรรลุแท้จริงเท่านั้น)
(พตปฎ. เล่ม ๙ ข้อ ๓๔)

เราต้องมาศึกษาให้พึ่งตนได้ พอหมดประโยชน์ตน ก็เหลือแต่ ทำประโยชน์ต่อผู้อื่น โดยอัตโนมัติเลย ให้ศึกษาให้ถึงปรมัตถ์ ขอรับรองว่า ธรรมะพระพุทธเจ้า ยังอยู่ ยังพิสูจน์ได้ แม้ยุคนี้ ตราบใดยังมี ผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบอยู่ โลกไม่ว่าง จากอรหันต์ นี่คือ คำตรัส พระพุทธเจ้า

เราช่วยตนพ้นแล้ว ก็ช่วยผู้อื่นต่อไป ยกตัวอย่าง ชาวอโศก ธรรมะพระพุทธเจ้า ผู้ปฏิบัติ บรรลุแล้ว ก็จะไปช่วยคน ไม่ใช่ว่าบรรลุธรรมแล้ว ไปอยู่ป่าเขาถ้ำ

ธรรมะพระพุทธเจ้า มีหลักว่า เป็นไปเพื่อ โลกุตระ คือ จิตบรรลุธรรม อยู่เหนือโลกียวิสัย แห่งธรรมชาติกิเลส ทั้งกิเลสฝ่ายดึงดูด และฝ่ายผลักไส

โลกวิทู รู้จักความเป็นไป ของสังคม รู้จักสาระ-อสาระ รู้ความเกี่ยวข้อง เป็นเหตุแห่งทุกข์ ที่ตนเคยตกเป็นทาส จนรู้ดีขึ้น เพราะปฏิบัติได้ พ้นความเป็นทาสเหล่านั้น

โลกานุกัมปา คือ เอ็นดูต่อสัตว์โลก มีประโยชน์ช่วยเกื้อกูล ต่อมนุษยชาติ มีความกรุณา ช่วยให้เขาพ้นทุกข์ ในระดับ ทุกขอาริยสัจ.. ตามจริง

คนที่จริงใจ ตามภูมิก็มี แต่คนหลอกลวงก็มาก ต้องพิสูจน์ดู พ่อครูทำงาน ตามเหตุปัจจัย พ่อครูไม่ตั้งเจตนา อยากทำอะไร ไม่พยายามตั้งเจตนาทำอะไรโดยเฉพาะ ทำกับสังคม หรือกับผู้อื่น จนกว่าผู้อื่นจะเรียกร้อง หรือมีสัญญาเชื้อเชิญหรือบังคับให้ทำ พ่อครู จึงจะไปทำ ก็กล่าวมาเสมอว่า พ่อครูเป็นมนุษย์ no planning no project ทำตามเหตุปัจจัย โดยไม่ตั้ง เจตนาจะทำ แต่มันมีเหลือให้ทำ อย่างเหลือเฟือ ไม่จำเป็นที่จะต้อง ตั้งเจตนา ทุกวันนี้ ก็ทำจนเมื่อย เราทำอย่าง ไม่เอาเงินเอาทอง ทำอย่างบริสุทธิ์ใจ เลย ไม่เคยกลัว ตกงาน ทำอย่างเต็มไม้เต็มมือ ไปเรื่อยๆ

งานนี้ได้ตั้งสูตรไว้ว่า เป็นงาน “ดูไป” ใช้ภาษาอังกฤษว่า Go on and see out ไปให้ ทะลุซอยเลย ไม่ใช่ดูเล่น แต่ดูพิจารณา ให้มีอัตราการก้าวหน้า ไปเรื่อยๆ ไม่ว่าจะเป็น การเมือง หรือธรรมะก็ตาม พ่อครูจะพาทำ สงครามกับสังคม.. .เสียงปรบมือ...  แล้วรู้ หรือเปล่าว่า จะพาทำสงครามแบบไหน พ่อครูจะพาทำ ธรรมาธรรมะสงคราม ใครได้อ่าน ภารตะยุทธ อย่างเขายิงศรมา เราก็ยิงศรดอกไม้ไป เราไม่ทำร้ายใคร เราไม่ตอบโต้ ใครขวางหินมา เราเอาไปถมบ่อน้ำเน่า ใครขว้างขี้มา เราก็ เอามาทำปุ๋ย เราพยายามทำ สันติ อหิงสา ซื่อสัตย์ บริสุทธิ์ คมลึก แม่นประเด็น เรามาที่นี่ ไม่ได้ทำร้ายใคร เรามาขอใช้ ที่สาธารณะบ้าง เราทำเหนื่อยนะ แต่เราผลัดเปลี่ยน หมุนเวียนกันทำ จริงไม่จริง ก็มาตรวจสอบ แม้การเมืองจะรุนแรง เราก็จะมาช่วย บรรเทาความรุนแรง

เชื่อว่าประเทศไทย เป็นพระสยามฯ และขอบอกความลับว่า ท่านเป็นลูกพระพุทธเจ้า ตั้งแต่ตั้ง ประเทศไทย เป็นศาสนาพุทธแต่กำเนิด ปัจจุบัน ก็มีคนนับถือพุทธถึง ๙๕ % แต่ก่อนน่ะ ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์เลย พุทธเพียวๆเลยนะ เพราะฉะนั้น พระสยามเทวาธิราช จะเป็นใคร ก็เป็นพุทธะแท้ๆ ก็เชื่อว่า พระสยามเทวาธิราช จะเข้าข้างเราอยู่ ศาสนาคริสต์ สอนว่า พระเจ้าจะช่วย คนที่ช่วยตนเองก่อน “ถูกต้องแล้วครับ” ทุกคนต้อง ช่วยตนเองก่อน แล้วพระเจ้าจะช่วย

ศาสนาพุทธนั้น สอนให้พึ่งตน นอกจากตน จะพึ่งใครได้ อัตตา หิ อัตตโน นาโถ โกหินาโถ ปโรสิยา เรามาช่วยตน ลดกิเลส สิ่งเกาะเกี่ยวยึดติด เริ่มตั้งแต่ ศีลข้อ ๑ ติดเนื้อสัตว์มา ลองเลิกดู จะรู้ว่า กิเลสเป็นอย่างไร ทำสมถะวิปัสสนาวิธี หรือลด กามคุณ ๕ ต้องตั้งตบะ กรรมฐาน แล้วอ่านรู้ กาย วาจาใจ ที่จะมีปฏิสัมพัทธ์ ที่มี relation แล้วเราจะอ่าน ความต่อเนื่อง continuum เห็นความเชื่อมต่อ เชื่อมโยงต่อไป เป็นสันตติ เป็นปัจจุบันธรรม จะอ่านได้ อ่านสิ่งที่เชื่อม แต่แล้ว มันมีความเกิด หรือดับในจิต จะอ่านออก เป็นลักขณรูป ในปรมัตถ์นี้

ในรูป ๒๘ มีหัวข้อสุดท้ายคือ
ฏ. ลักขณรูป 4 (รูปคือลักษณะหรืออาการ เป็นเครื่องกำหนด )

• อุปจย (ความก่อตัวหรือเติบขึ้น ) ตรงข้ามกับ อปจยะ (คือเอาออก ไม่สะสม) ส่วนอุปจยะ คือจะให้มีอะไร คือชัดเจนในกุศลอกุศล ที่จะต้องอ่านออก ตั้งแต่หยาบ ถึงละเอียด ต้องรู้ กายวิญญัติ (องค์รวมทั้งกายวาจาใจ) และวจีวิญญัติ (วาจา) ต้องรู้ว่า สิ่งไหนชั่ว สิ่งไหนดี และมีขนาดคุณภาพ อย่างหยาบ หรือละเอียด เป็นลหุตา หรือความเจริญ อย่างไรจึงเจริญ แบบหยาบ หรือละเอียด เป็นองค์ของ กายวิญญัติ เป็นองค์ประชุมร่วม อย่างที่เรามาชุมนุมกัน เราก็ทำงานกัน ทุกลีลา การกระทำ เป็นสัมมากัมมันตะ ไม่ใช่อาชีพเลี้ยงตน มีแต่มาจ่าย มาให้ อาศัยกัน ใช้ไปวันๆ เท่านั้น
• สันตติ (ความสืบต่อ : continuum) ละเอียดไปถึงนามธรรม ของไอสไตน์ ละเอียดถึง space and time of continuum และ space คือสิ่งที่ บรรจุทุกอย่าง ไว้หมดเลย ทั้งกาแล็กซี่ ดวงดาว ถ้ามันเป็นความมืด ก็เป็นเทหวัตถุแท่งทึบ คุณก็ไม่รู้อะไร แต่ถ้าเป็น แบบพุทธ มีจักขุ ญาณ วิชชา ปัญญา แสงสว่าง จะรู้หมดเลยว่าใน space มีอะไรอยู่ ส่วนของพระพุทธเจ้าเป็น กรรม กับ กาละ เราจะหยั่งกรรมกิริยา ทุกอย่าง ออกหมดเลย
• (รูปัสส) ชรตา (ความทรุดโทรม : decay)#24. (รูปัสส) อนิจจตา (ความปรวนแปร แตกสลาย : impermanence) อะไรเสื่อม เราจะให้อะไรเสื่อม อะไรเจริญ เราเอาสิ่งที่ จะให้เสื่อมบาป ออกจากจิตหมดเลย ไม่ทำบาปอีก มีแต่ยังกุศล ให้ถึงพร้อม แต่ถึงอย่างไร ก็อยู่ในกฏสูงสุด คืออนิจจตา สิ่งเที่ยงมีสิ่งเดียว ในมหาจักรวาลคือ นิพพาน นอกจากนิพพาน ไม่มีอะไรเที่ยงเลย นิพพานนั้น นิจจัง (เที่ยงแท้) ธุวัง (ถาวร) สัสสตัง (ยืนนาน) อวิปริณามธัมมัง (ไม่แปรเปลี่ยน) อสังหิรัง (ไม่มีอะไร หักล้างได้) อสังกุปปัง (ไม่กลับกำเริบ) นี่คือคุณลักษณะสุดท้าย คือลักขณรูป

ใครจะเอาไว้ใช้ ก็เป็นสมาทาน ในสัญญา ยึดถือไว้ใช้สอย พอใช้เสร็จ ก็ปล่อย ว่างสูญ มีอะไรก็มีได้ พอหมดกิจก็สูญ คือผู้เป็นอมตบุคคล เกิดก็ได้ตายก็ได้ เป็นอตมยตา
สรุปลงท้ายด้วย เราจะมาทำงานนี้ โดยหลัก “ดูไป” หรือ Go on and See out ทำตาม เหตุปัจจัยที่ควร ทั้งการเมือง เศรษฐกิจ สังคม เราต้องพยายาม ช่วยกันดูแล จะเป็นงาน ที่ทำไงได้ เราไม่มีสำนักงาน ที่เป็นส่วนตัว แต่เราทำสาธารณะ ทุกคน มาทำร่วมกันได้ ด้วยความปรารถนาดี ต้อนรับทุกสี ขอให้เจตนาดีจริงใจ เราไม่ต้องการทำร้าย ทะเลาะกัน เราไม่ต้องการโง่ เราอยากให้ ทุกคนฉลาด ให้มาศึกษา สิ่งดีงามแท้ ชั่วบาป แม้น้อย อย่าทำเลย นี่คือสมเด็จพ่อ สอนมา คือพระพุทธเจ้า

เราจะปรารถนาดี ต่อคนในที่นี้ ถือว่าเหตุปัจจัยบังคับ ไม่ได้อยากทำนะ คุณว่าถ้าอาตมา ทำอยู่ที่ สันติอโศก สบายกว่านี้นะ มานี่ก็ต้องลำบากขึ้น ต้องเดินทางมา ไม่ใช่ที่เราเคยอยู่ แต่เราก็ถือว่า เป็นส่วนดีแบบหนึ่ง เราก็มองเห็นส่วนดี และอดทนเอา ลำบากหน่อย ถือโอกาส ประกาศ ถึงลูกหลานชาวอโศกเอ้ย แล้วอยู่ทางบ้าน ได้ยินไหม มาช่วยหลวงปู่ มาช่วย หลวงพ่อบ้าง ออกมาช่วยกัน มันได้ฝึกหัด เราได้ทำประโยชน์ อย่างแท้จริง ก็บอกให้รู้ว่า โอกาสนี้คราวนี้ เราจะมาช่วยกัน แบ่งเบาทำงาน เพื่อประโยชน์ชาติ เป็นโอกาสอันงาม อันดี ใครรู้ก็ช่วยบอกกัน

สำหรับผู้ที่ไม่ใช่ชาวอโศก ก็มาเรียนรู้ มาช่วยกัน หลักเกณฑ์เรามี ๑.ถือศีล ๕ เป็นอย่างต่ำ ใครจะถือศีลสูงกว่านี้ ก็อนุโมทนา ก็พยายามตั้งศีล ให้ตนเอง ๒.ไม่กินเนื้อสัตว์ ๓.ไม่มีอบายมุข อโศกเราก็มีพฤติภาพอย่างนี้ คนถือศีล ๕ ก็มี ถือศีล ๘ ก็มี มาร้องเพลงก็มี แต่ไม่สนุกสนาน จัดจ้านหรอก ศีล ๕ เราไม่แต่งตัวจัดจ้าน สังเกตว่า อโศกขึ้นเวที จะแต่งตัวอย่างไร ก็ไม่แต่งหน้าแต่งตาหรอก ไม่แต่งชะเวิบชะวาบหรอก ไม่เอาแบรนเนมมาแต่ง จะเป็นไปบ้างพอสมควร แต่อยู่ในเกณฑ์ เอาพอควร ก็อนุโลม ปฏิโลมกันไป การฝึกฝน มีหลายขั้นตอน รูปนอกก็สำคัญ แต่ใจก็สำคัญ มีฌานลืมตา ไม่ใช่ไปนั่ง สมาธิหลับตา ซึ่งเป็นเรื่องแคบ ไม่สมบูรณ์ อย่างกามคุณ ๕ คุณก็ไปปิดตา มันก็ไม่ได้ศึกษา ภายนอก มีแต่ของแห้ง ให้ศึกษา เราต้องศึกษาสิ่งหยาบ ที่เล่นงานเราอยู่ ที่เรากระทบ ทางทวาร ๕ นี่แหละ เราจะศึกษา ตามลำดับ ให้ลาดลุ่ม ลึกลงไป เหมือนฝั่งทะเล เรามาจัดสรร ให้พอดี ไม่ต้องตะกละ เราทำให้ได้ มรรคผล ตามลำดับ อย่าตะกละ เดี๋ยวจะเข็ด แล้วไม่ทำอีกเลย เราจะทำตามลำดับ จะงามลาดลุ่ม เหมือนฝั่งทะเล....

เจริญธรรม