| แถลง จะรู้ได้อย่างไรว่า เราปฏิบัติธรรมอยู่ในช่วงขาขึ้น หรือ ขาลง ในงานปลุกเสกฯที่ผ่านมา พ่อท่านให้สัญญาณเตือนพวกเราอยู่หลายครั้ง ที่จักต้องระมัดระวัง กระแสการยอมรับของสังคมที่เข้ามามาก หากประมาณการขยายงานออกไปไม่ดี พ่อท่านเป็นห่วงว่า พวกเราจะไปได้ไม่ไกล ดังนั้น โครงสร้างภายในต้องแข็งแรง มิเช่นนั้นจะ "แปแลดแป๊ด" (แบนแต็ดแต๋) จะดูว่าโครงสร้างแข็งแรงหรือไม่? คงดูได้จากคนในชุมชนนั้นๆ มี "อปริหานิยธรรม ๗" (ธรรมอันเป็นไปเพื่อความเจริญฝ่ายเดียว)หรือไม่! ซึ่งธรรม ๗ ข้อนี้ย่อมเป็นเครื่องชี้ได้อย่างดีว่า เราอยู่ในช่วงขาขึ้นหรือขาลง? ๑. น กัมมรามตา ไม่หลงเอาแต่ลุยงาน จนไม่มีเวลาขึ้นทำวัตร ฟังธรรม ถ้าชุมชนไหนคนขึ้นมานั่งฟังธรรมกันอย่างโหรงเหรง โดยอ้างว่าติดงานกันหมด ปัญหาคงอยู่ที่ นักบวชเทศน์ไม่ดี หรือญาติโยมไม่เอาถ่าน คงต้องรีบแก้กันด่วน ๒. น นิททารามตา(ไม่ติดนอน) คนติดนอนนั้นเสื่อมอยู่แล้ว แต่คนที่แม้ตื่นอยู่ แต่ความรับรู้ไม่ต่างอะไรจากคนหลับ บางทีพูดให้คนหลับฟังอาจจะรู้เรื่องดีกว่าคนรูเดียว หรือคนประเภทใครจะเป็นตาย ฉันไม่สน เพราะขาดความแววไว ขาดการประสานสัมพันธ์กับผู้อื่น ขาดการตื่นตัว สุดท้ายก็ว่ากันไปคนละทิศคนละทาง ๓. น ภัสสารามตา(ไม่ติดคุย) ถ้าที่ไหนมีแต่คนพูดให้ผักงามมากกว่าคนทำผักให้งาม หรือเอาเวลาส่วนใหญ่ไปบรรยาย สัมมนา ดูงาน จนบ้านตัวเองฝุ่นเขรอะไปหมด แปลงผักมีแต่เหี่ยวลงๆ ก็ถือว่าเป็นขาลงเพราะติดพูด ๔. น สังคณิการามตา ไม่หลงติดสวรรค์ ไม่ติดแต่งานที่ตัวเองชอบ ถ้าใครเลือกเอาแต่ไป "สู่ที่ชอบๆ" โดยเฉพาะ ก็เหมือนคนที่ตายจากมรรคองค์ ๘ ไปหามักมากหรือมักง่าย เพราะเอาตามใจที่ข้อย"มัก"เป็นใหญ่ นี้ก็เป็นความเสื่อม ๕. น ปาปิจฉตา ไม่ตกอยู่ในอำนาจความปรารถนาลามก ไม่หลงไปกับความคิดความอยากได้ของตน จนทำลายมิตรภาพที่มีต่อกัน โครงการปลูกต้นกฤษณาเงินล้าน น่าจะเป็นบทเรียนอย่างดีสำหรับชาวบุญนิยม ๖. น ปาปมิตตตา ไม่เป็นผู้มีปาปมิตร แม้ผู้นำจะดีแค่ไหน แต่มีบริวารเป็นพิษ ผู้นำก็พลอยเสียตามไปด้วย แม้นักบวชถ้าคลุกคลีกับฆราวาสมากๆ สุดท้ายก็จะได้เลื่อนฐานมาเป็นฆราวาส หรือชาวบุญนิยมที่ไม่มีเวลาให้กับ ชาวบุญนิยมหรือคนในชุมชนของตนเอง มีแต่ออกไปทำงานกับคนภายนอกๆๆ ก็เลยเป็นคนนอกศาลา....นอกวัดในที่สุด ๗. น อันตรา โวสานมาปัชชนา ไม่หยุดเสียกลางคัน เพียงแค่ได้บรรลุคุณธรรมชั้นต้นๆ จึงเป็นความดีที่รอวันล่มสลาย ทั้งๆที่ยังไปไม่ถึงดวงดาว เป็นความดีที่ตีไม่แตก เพราะติดดี หลงดีที่มีอยู่ จนใครแตะไม่ได้ ใครขาขึ้น หรือขาลง ก็โปรดพิจารณาเอาเองตามใจชอบดังนี้เทอญ - คณะผู้จัดทำ - |