ธรรมปัจเวกขณ์
พ.ศ.๒๕๒๕

วันที่ ๔ มกราคม

วันที่ ๕ มกราคม

วันที่ ๖ มกราคม

๑๒ มกราคม

๑๓ มกราคม

๑๔ มกราคม

๑๘ มกราคม

๒๕ มกราคม

๒๘ มกราคม

๓ กุมภาพันธ์

๔ กุมภาพันธ์

๑๓ พฤษภาคม

๒๖ พฤษภาคม

๓๐ พฤษภาคม

๓๑ พฤษภาคม

๒๒ กรกฎาคม

๒๓ กรกฎาคม

๒๖ กรกฎาคม

๒๗ กรกฎาคม

๒๘ กรกฎาคม

๒๙ กรกฎาคม

๓๐ กรกฎาคม

๔ สิงหาคม

๕ สิงหาคม

๖ สิงหาคม

๑๘ สิงหาคม

๑๙ สิงหาคม

๒๐ สิงหาคม

๒๓ สิงหาคม

๒๕ สิงหาคม

๒๗ สิงหาคม

๓๐ สิงหาคม

๓๑ สิงหาคม

๑ กันยายน

๔ กันยายน

๑๓ กันยายน

๒๒ กันยายน

๒๔ กันยายน

๓๐ กันยายน

๑ ตุลาคม

๔ ตุลาคม

๕ ตุลาคม

๑๕ ตุลาคม

๑๘ ตุลาคม

๒๐ ตุลาคม

๒๗ ตุลาคม

๒๘ ตุลาคม

๒๙ ตุลาคม

๓ พฤศจิกายน

๘ พฤศจิกายน

๙ พฤศจิกายน

๑๕ พฤศจิกายน

๑๖ พฤศจิกายน

๑๘ พฤศจิกายน

๒๔ พฤศจิกายน

๒๕ พฤศจิกายน

๒๙ พฤศจิกายน

๑ ธันวาคม

๓๐ ธันวาคม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โศลกธรรม

ตื่นเถิด...พุทธเอย ! สว่างเถิด... พุทธเอ๋ย !
ยอดนักรบแห่ง กองทัพธรรม จะไปและไป
เพื่อทำผู้มืดอยู่ให้สว่าง... นั่นแลพุทธ !
เพื่อทำ ผู้หลับใหล หลงใหล เมามาย
อยู่ในฤทธิ์โลกียะ ให้ตื่น นั่นแลพุทธ !
๓ ก.พ. ๒๐

 

ผู้จะก้าวออกจากกรอบแห่ง โลก ได้นั้น ต้องเอาจริง !
๕ ธ.ค. ๑๘

 

เราอยู่ที่ไหน กินที่ไหน นอนที่ไหน ตายที่ไหนก็ได้
๒๘ ก.พ. ๒๐

 

ยอดความสุข ประการแรกที่คนผู้ฉลาดแท้
จะพึงได้เป็นอริยสมบัตินั้น คือ เราไม่โกรธ
๗ ต.ค. ๑๙

- จงพิจารณาเสมอ ๆ ว่า "ความแก่" นั้นเป็นเรื่องธรรมดา
-จงพิจารณาเสมอๆ ว่า "ความเจ็บ-ความปวด-ความป่วยไข้" นั้นก็เป็นเรื่องธรรมดา ๆ
- จงพิจารณาเสมอ ๆ ว่า "ความตาย" นั้นก็เป็นเรื่องธรรมดา ๆ
แม้นเราประสบกับ "ความแก่-ความเจ็บ-ความตาย"
เราก็จงทำใจให้เหมือนกับ เราย่อมพบกับการ หายใจออก หายใจเข้าเป็นธรรมดา
มันไม่มีใครจะไม่ประสบกับ ความแก่-ความเจ็บ ที่สุด "ความ ตาย"
จงทำใจให้ธรรมดา ทำใจให้วางสบายสนิท รู้ความจริงตามสภาพนั้น ๆ
แล้วก็จง "ปล่อยวาง" ให้เป็นธรรมดา ๆ นั้นคือ สุดยอดของนักปฏิบัติธรรม
๒๔ เม.ย. ๒๐

คน ผู้มีความสุขที่สุด ก็คือผู้ที่รู้ว่า ตัวเองกำลังเป็นผู้ ให้
หรือ เสียสละ แก่ผู้อื่นได้จริงที่สุด

๙ ต.ค. ๒๐

(ส่วนหนึ่งของโศลกธรรม)