101. .
คนที่อ่อนแอมากที่สุด ก็คือ "คนที่แพ้ตนเองบ่อยที่สุด"
(1 ม.ค. 2521)
- กลับไปที่หัวเรื่อง

102.
ผู้รู้ "วิมุติรส" แท้ๆจริงๆ เท่านั้น จึงจะทิ้ง "โลกียรส" ได้อย่างเห็นๆ
ผู้ไม่รู้ "วิมุติรส" จริงๆแท้ๆ จะไม่ยอมทิ้ง "โลกียรส"เลย ก็จะเห็นๆ อยู่โทนโท่
(6 ม.ค. 2521)
- กลับไปที่หัวเรื่อง

103.
รู้สิ่ง,ส่วนที่เราประพฤติบรรลุได้แล้วให้จริง แล้วหาสิ่ง,ส่วนที่เรายังทำไม่ได้ มาทำอีกๆ ให้ยิ่งๆขึ้นเสมอ จนสุดท้าย เราจะรู้แจ้งได้แท้ว่า เราหมดสิ้นกิจภาระแห่งตน เมื่อนั้นเราก็จะรู้ว่า เราควรจะทำอะไรดีที่สุด
(6 ม.ค. 2521)
- กลับไปที่หัวเรื่อง

104. . ผู้มี "ความเป็นอยู่"ไม่ยาก - มี "ความเจ็บป่วย"ก็ไม่เดือดร้อน และมี "ความตาย" ก็ไม่กระทบกระเทือนใจอะไรได้จริงๆ นั้นคือ พระอริยะแท้
(6 ม.ค. 2521)
- กลับไปที่หัวเรื่อง

105. . "ความดี" ที่เป็นธรรมนั้น มันไม่ใช่ "ความได้เปรียบ"หรอก มันคือ "ความเสียเปรียบ" ต่างหาก แต่เขาพูดเสียใหม่ว่า "ความเสียสละ" โดยเจ้าตัว ตั้งใจ"เสียเปรียบ"จริงๆด้วย ทั้งๆที่ผู้นั้น สามารถ"เอาเปรียบ" เขาได้อยู่แท้ๆ
(7 ม.ค. 2521)
- กลับไปที่หัวเรื่อง

106. "ความลังเล" เป็นทุกข์! "ความตัดสินใจไม่ได้" ทั้งๆที่มีปัญญาเข้าใจ อย่างไม่มีสงสัยแล้วนั้น ยิ่งคือความไม่บรรลุ หรือความไม่สำเร็จตัวแท้!!
(7 ม.ค. 2521)
- กลับไปที่หัวเรื่อง

107. . "ความหลุดพ้น" จะเกิดไม่ได้เลยกับผู้อยาก-ๆ-ๆ-ๆ หลุดพ้น
แต่ "ความหลุดพ้น" จะเกิดได้เอง เมื่อครบขั้นครบตอน กับผู้ที่ได้รู้จักกรรมวิธี "สติปัฏฐาน" แท้ๆ และพึงบำเพ็ญอยู่ อย่างสังวรเสมอ
(9 ม.ค. 2521)
- กลับไปที่หัวเรื่อง

108. . เราจะรู้จัก "ทุกข์" ที่น่าเบื่อ แต่เราจะไม่เบื่อที่จะอยู่กับทุกข์ ด้วยการกระทำตน ให้อยู่เหนือทุกข์นั้นๆให้ได้ ถ้าเห็นว่า การนั้นดีแล้ว ควรแล้ว หรือจำเป็น
(13 ม.ค. 2521)
- กลับไปที่หัวเรื่อง

109. . ชื่อว่า "พุทธ" แต่ก็ยังไม่ใช่พุทธ ก็เพราะไม่ได้อริยคุณใส่ตน หรือไม่ได้พบแม้แค่ อริยสงฆ์
(13 ม.ค. 2521)
- กลับไปที่หัวเรื่อง

110. . ทำปัญญาให้เข้าใจให้ดี และทำดีนั้นให้ตลอดรอดฝั่ง ให้ตั้งมั่น อย่าเร่งใจเร่งเวลาเป็นอันขาด เพราะนั้นคือ กิเลส คือ อวิชชา
(13 ม.ค. 2521)
- กลับไปที่หัวเรื่อง

111. . การหัดได้ของที่ตนรักที่ตนชอบมา แล้วก็เป็นสุขนั้น ใครมันก็ทำได้ จะประเสริฐอะไร!

แต่การให้ของที่ตนรักตนชอบไป แล้วก็ไม่ทุกข์นั่นต่างหาก เป็นงานของปราชญ์ และประเสริฐแท้
(12 ม.ค. 2521)
- กลับไปที่หัวเรื่อง

112. . เราไม่รีบร้อนรุกรี้รุกรนที่จะดี แต่เราจะไม่อืดอาดเชื่องช้า เนือย-เซ็ง ที่จะดีเป็นอันขาด ปราชญ์แท้ จึงขวนขวายเสมอ
(12 ม.ค. 2521)
- กลับไปที่หัวเรื่อง

113. . ผู้เป็นปราชญ์แท้นั้น ได้"สิ่งดีแล้ว" จะไม่ทิ้ง"สิ่งดี" นั้นเป็นอันขาด แต่จะใช้ "สิ่งดีแล้ว"นั้น เป็นทุนเป็นฐานเพื่อเพิ่ม "สิ่งดียิ่งๆขึ้น"
(12 ม.ค. 2521)
- กลับไปที่หัวเรื่อง

114. . จงเงียบให้ได้ แต่จงพูดให้ดัง
(13 ม.ค. 2521)
- กลับไปที่หัวเรื่อง

115. . "ความดี" นั้นหาไม่ยากหรอกในตัวเรา
แต่ "ความชั่ว" ในตัวเรานั้นต่างหาก ที่ค้นหาไม่ได้ง่ายๆ เลย
(13 ม.ค. 2521)
- กลับไปที่หัวเรื่อง

116. . โลกจะสุขเย็นสันติได้ เพราะคงเป็นอริยะเห็นแจ้งได้ชัดว่า ภาระส่วนตนนั้น มันน้อยนิดเหลือเกิน ทำให้มันเสียหน่อยเดียวก็เสร็จ แล้วก็จะมีชีวิตประจำวันอยู่ ด้วยการขวนขวาย สร้างสรรค์ เพื่อผู้อื่นอยู่เท่านั้น เป็นนิจ
(13 ม.ค. 2521)
- กลับไปที่หัวเรื่อง

117. . เด็กทุกคนก็คงจะต้อง… ผ่านการ "ล้ม" … แต่ล้มจงลุก…และจงอย่าคลุกคลาน… เป็นอันขาด
(13 ม.ค. 2521)
- กลับไปที่หัวเรื่อง

118. . "เวลา" ของคนผู้ประเสริฐ จะไม่มีไว้เพื่อฉลอง หรือชื่นนานกับการที่เรา "ได้ดี" แต่จะมีไว้เพื่อ "ทำงานที่ดี" นั้นๆ ให้มากที่สุด กับตรวจแก้ ส่วนที่ยังไม่ดียิ่งๆ ให้ได้อีกเสมอ
(13 ม.ค. 2521)
- กลับไปที่หัวเรื่อง

119. ผู้เอาจริงเท่านั้น ที่จะบรรลุความจริง
(21 ม.ค. 2521)
- กลับไปที่หัวเรื่อง

120. . เมื่อต้องการเป็นครู จงเป็นครู แก่"คนโลกย์ๆ" ให้ได้
(21 ม.ค. 2521)
- กลับไปที่หัวเรื่อง